Για τους ήρωες της Μάχης της Κρήτης !

(Γεωργίου.Χ.Καραβιώτη)

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης ,δώρα και βραβεία αξίζουν…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, του ήλιου το καθάριο φως…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης ,της γης το φρέσκο άρωμα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της θάλασσας η δύναμη της αρμύρας…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, του ουρανού το καταγάλανο άπειρο…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των αστεριών το νυκτερινό χαιρέτισμα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των ανέμων το απρόσμενο χαΐδεμα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των πουλιών το υπέροχο μίλημα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των βουνών το αγέρωχο ύψος…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των αγρών το πολύχρωμο κέντημα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των παιδιών το αθώο χαμόγελο…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, του δικαίου η λέξη στο ναι και το όχι…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, του γενναίου η απέραντη τόλμη…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της μητέρας το αστείρευτο δάκρυ…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των γονιών το ολόχρυσο κόσμημα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των προγόνων ελπίς η αιώνια…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της Ελλάδας το φως το άσβηστο…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της πατρίδας καθάριο παράδειγμα…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των Κρητών ιερός λόχος…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, μαχητών ανδρείων ο έπαινος…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των πεσόντων συμμάχων ο στέφανος…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, μαθητών του Χριστού πίστις…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, του Ρεθύμνου πανάξιοι φύλακες…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, παλληκάρια ατρόμητα μπρος στον τύραννο…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, λευτεριάς της πατρίδας υπέρμαχοι…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, λουλουδάκια κι ανθάκια σας πρέπει…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, ένα δάκρυ ζεστό ας κυλήσει…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της πανάρχαιας λύρας ο χαρμόσυνος ήχος…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, η σιωπή της καρδιάς δικό σας τρόπαιο…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των παιδιών οι φωνές οι χαρούμενες…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, Θεϊκές αναμνήσεις μανάδων…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, των ηρώων τα τείχη της Κρήτης …

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, της Σχολής των δοκίμων αιώνια μνήμη…

Άνοιξη…σαν της Άνοιξης, κρίνα και ρόδα αφήνω μπροστά σας…

Άνοιξη…την ίδια την Άνοιξη …αυτή σας προσφέρουμε με ευλάβεια !

Το φως και το χρώμα της…

Τους ύμνους και τα τραγούδια της…

Την πίστη και την ελπίδα της…

Ένα κεράκι…

Ένα μικρό λουλουδάκι…

Μια μαντινάδα για τη θυσία σας…

Μια μελωδία στης λύρας το αιώνιο άκουσμα…

Ένα απρόσμενο δάκρυ στα μάτια μας…

Λίγες παιδιάστικες και άδολες λέξεις…

Την υπόσχεση, πως δε σας ξεχάσαμε…

Αυτά τα μικρά…όλα αυτά,

έστω…αυτά καταθέτουμε ...

Ας είναι ευλογημένοι εκεί που είναι…

Για τους ήρωες της Μάχης της Κρήτης !

(Γ.Χ.Καραβιώτη)

Ένα μικρό λουλουδάκι απ' τη φλόγα της άνοιξης,

εσένα διαβάτη ρωτώ...

ένα μικρό βοτσαλάκι απ' την άκρη του κύματος,

πες μου τις σκέψεις σου,

ένα μικρό αστεράκι απ' το μπλε τ' ουρανού,

φώναξε να σ' ακούσω,

ένα μικρό δάκρυ,τόσο μικρό...απ' τα μάτια της,

Μίλησε της...

Στη Μάνα του αμούστακου παλληκαριού,

Παίξε της λύρας τον έπαινο...

στο λεβεντόκορμο της Κρητικής γης,

Τραγούδησε όμορφα...

Χόρεψε με το παλληκάρι...

Πιάστο γερά απ' το χέρι...

Κι άλλοι πολλοί, 'Ολοι μαζί...

σηκωθείτε...κι αρχίστε...

σε κάθε πλαγιά,σε κάθε ρίζα...

Χορέψτε για την Κρήτη,

τραγουδήστε για την Ελευθερία,

να σας ακούσουν τα νιάτα,

τα παιδιά της πατρίδας μας,

για να μάθουν για τη θυσία σας,

για του Χριστού την πίστη την Αγία

και της πατρίδας την ελευθερία.

Για τη Σμύρνη και τον πολύπαθο λαό της ! (Γεωργίου.Χ.Καραβιώτη)

Λίγα λόγια...

κάποιες λέξεις ουράνιες..

Έστω, η σιωπή και η περίσκεψη...

Λίγα μικρά αγριολούλουδα....

ένα δάκρυ...

Η μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη,

η ομορφοστολισμένη …

Μια προσευχή προς τον Πανάγαθο Θεό ....

Ας είναι η δική μας μικρή προσφορά !

Παγκόσμια οικονομική κρίση (Γεωργίου.Χ.Καραβιώτη)

Διατηρήστε την πίστη…

Διατηρήστε την αισιοδοξία και την ελπίδα σας …

Κι αυτό είναι το παγκόσμιο μήνυμά μας…

Και μάθετε από τα παιδιά...

Μάθετε από το γέλιο και το χαμόγελό τους...

Μάθετε από την απλότητα ...και την αγνότητά τους...

Και μη φοβάστε...

Ένα καράβι φεύγει (του Κώστα Ουράνη -1896 - 1928)

Ένα μεγάλο τετρακάταρτο καράβι

αφήνει αγάλια το λιμάνι προς το βράδυ.

Η νηνεμία των νερών, καθώς τη σχίζει,
μ' αντιφεγγίσματα λευκών πανιών γεμίζει.

Είν' ένα ξενικό καράβι, στα πλευρά του
με κόπο συλλαβίζει ο κόσμος τ' όνομά του.

Από ποια μακρινά έχει έρθει μέρη
και το πού πάει κανένας δεν το ξέρει.

Ούτ' ένα άσπρο μαντήλι δεν το χαιρετάει,
τώρα που απ' τ' ακρολίμανο σιγά περνάει.

Μόνο οι γυναίκες το κοιτάν απ' τα μπαλκόνια,
σα ν' απολησμονήθηκαν εκεί από χρόνια.

Ωστόσο αφήνοντας για πάντα το λιμάνι,
ένα τεράστιο ψυχρό κενό έχει κάνει.

Και τώρα που στο πέλαγο αρμενίζει
κι ο δειλινός ο ήλιος το φωτίζει,

-λάμπουν από χρυσάφι τα κατάρτια,
πορφύρες κυματίζουνε στα ξάρτια-,

οι ανθρώποι που κοιτάν στην παραλία
νοιώθουν πιο άδεια, πιο στενή την πολιτεία

και πιο γυμνή ο καθένας τη ζωή του
-σαν κάτι να τους έφυγε μαζί του...

Πατρίδα (Λορένζος Μαβίλης)

Πάλε ξυπνάει τῆς ἄνοιξης τ᾿ ἀγέρι
στὴν πλάση μυστικῆς ἀγάπης γλύκα,
σὰν νύφ᾿ ἡ γῆ, πὄχει ἄμετρα ἄνθη προίκα,
λάμπει ἐνῶ σβηέται τῆς αὐγῆς τ᾿ ἀστέρι.

Πεταλοῦδες πετοῦν ταίρι μὲ ταίρι,
ἐδῶ βουίζει μέλισσα, ἐκεῖ σφήκα·
τὴ φύση στὴν καλή της ὥρα ἐβρῆκα,
λαχταρίζει ἡ ζωὴ σ᾿ ὅλα τὰ μέρη.

Κάθε μοσχοβολιὰ καὶ κάθε χρῶμα,
κάθε πουλιοῦ κελάηδημα ξυπνάει
πόθο στὰ φυλλοκάρδια μου κι ἐλπίδα

νὰ σοῦ ξαναφιλήσω τ᾿ ἅγιο χῶμα,
νὰ ξαναϊδῶ καὶ τὸ δικό σου Μάη,
ὄμορφή μου, καλή, γλυκειὰ πατρίδα.

Για την κόρη του... (Γ.Ρίτσος)

Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές από τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε μη σκοντάψεις